سر میز شام، وقتی یک نفر جا نشده:
- من و شَنگ...
جمله باید این طور ادامه پیدا می کرده که: «می تونیم روی یه صندلی بشینیم.»... منتها گوینده نگاهی به کـــون خود می اندازد و نگاهی هم به کـــون شَنگ، و نا امیدانه جمله را این طور تمام می کند:
- ... خـیـلی پَـهـنیم.
- من و شَنگ...
جمله باید این طور ادامه پیدا می کرده که: «می تونیم روی یه صندلی بشینیم.»... منتها گوینده نگاهی به کـــون خود می اندازد و نگاهی هم به کـــون شَنگ، و نا امیدانه جمله را این طور تمام می کند:
- ... خـیـلی پَـهـنیم.
۱ نظر:
:))
ارسال یک نظر